پیامبر(ص) در گذشته است و مدینه یتیم شده. اکنون کسانی که باید به خانه علی (ع) روی آورند و همانند ترین فرد به پیامبر(ص) را به جانشینی او برگزینند، بلکه به مقامی که خدای متعال برای علی (ع) برگزیده گردن نهند، به سقیفه رفته اند. اکنون دیگر سخنی از مدینه النبی نیست ، وکسی نمی تواند از امامت قرآنی دم زند. علی(ع) حذف شده وتمام حرمت او پایمال گشته است.

خانه ای که برای پیامبر آنهمه محترم بود و هر گاه از برابر آن می گذشت به اهل آن سلام می کرد (محل دو یادگار رسالت،قرآن و اهل بیت)  شکسته و بسته است. مدینه در سکوت غرق است و جز برق چند شمشیر که در فضا می تابد و مدافع اهداف سقیفه است- و به تصریح تواریخ معتبر اهل سنت- تا پای کشتن علی ایستاده است، نفس کشی در مدینه نگذاشته اند.

.علی در خانه نشسته تا دست کم جانش محفوظ باشد و ناگزیر نشود به روی اصحاب پیامبر شمشیر بکشد. تنی چند که برای دفاع از امامت قرآنی او به میدان آمده اند، مورد هجوم وضرب و شتم قرار می گیرند و برخی در دل شب به تیر غیب! کشته می شوند.

خدایا! اکنون چه کسی ممکن است پیدا شود و در این وحشتستانی که پدید آمده، قد علم کند و رسالتِ با پیامبر مدفون شده را از نو زنده سازد؟!

و چه کسی بهتر از فاطمه(س)

آری، یگانه دختر شجاع و تنها بانوی رسالت شناس، در آن هنگامه ها، فاطمه(س) بود ،پرورده دست پیامبر و ذخیره اسلام . او باید به پا خیزد  و جریان امامت معصوم را دوباره به یادها آورد و از امامت قرآنی دفاع کند.

فاطمه(س) می دید که پدیده جدیدی در جامعه متولد می شود که نابود کننده همه ارزشها ست. او می دید که ارتجاع عرب  که ترکیبی از قومگرایی، اشرافیت و استبداد است قد برافراشته، ارتجاعی که سر انجام تمام بشریت مسلمان را در کام خود فرو خواهد برد.

او صدای پای شرک را می شنید که نه از بتخانه ها که از نهانخانه دل ها می آید ، به نام الله سخن میگوید. و نسب را به جای ایمان، قبیله را به جای قرآن، نژاد را به جای تقوی و استبداد را به جای برادری می نشاند.

از آنجا که.یگانه یادگارییامبر می دانست تحقق همه اهداف معنوی و مادی دین خدا، در جهت هدایت انسان، جز با هدایت تربیت آمیز اهل بیت میسر نمی شود، اطمینان داشت  که اگر کسی در برابر این سیل ایمان برانداز، مقاومت نکند، همه چیز، برای همیشه از دست خواهد رفت.

این چنین بود که با استواری تمام و از فراز قله رسالت انبیایی(به نیابت از پدر) با صدای محمدی حقایق وحی را بازگو کرد.

در آن روزها که علی(ع) نبایست دست به شمشیر ببرد، فاطمه (س) از سخن، شمشیری ساخت- آتش بیان و حق نشان- که هم خونی ریخته نشد، و هم ساختاری قرانی در ذهن امت به وجود آمد، که غبار سنگین سقیفه را از چهره غدیر- اگرچه نه صد درصد- تا حد امکان شست.

او با آتشفشانی به نام سخنرانی همه موجودیت اسلام و قرآن را بیمه کرد، و علی(ع) را از خطرهای عظیم رهانید و رسالت و زحمات تابسوز پیامبر را تداوم بخشید تا جایی که علی(ع) از حذف مطلق مصون ماند… . تا پس از ۲۵ سال روی کار آید و بتواند شهر نمونه قرآنی بسازد، یعنی: شهری منهای فقر.

باید اهداف الهی، انسانی، اقتصادی، معیشتی، اجتماعی، تربیتی و حماسی خطبه فاطمی را درک کرد. تاکیدی که این خطبه بر ضرورت حکومت عادل می کند ونیز لزوم وجود شعور سیاسی و حضور حماسی در همۀ اعصار بشریت.

آن روز بانوی بزرگ اسلام در مسجد النبی خطاب به همه آنهایی که به موازنه سیاسی و به قدرت جدید آری و به وصایای پیامبر نه گفته بودند فرمود:.مانند کسی که با کارد و نیزه پیکرش چاک چاک شود در برابر شما استقامت و بردباری خواهیم کرد.

.فاطمه(س) این جمله را نه تنها از طرف خودش بلکه از طرف هر که در تاریخ به نفع عدالت و ازادی و خدا پرستی مبارزه می کند، خطاب به هر که ستمکارانه راه خدا را بر روی مردم می بندد گفته است.

.فاطمه زهرا(س) که از هر فرصتی برای هشدار به مردم زمان خود استفاده کرده بود و آنها یا هشدار او را نادیده گرفته بودند ویا نفهمیده بودند اینک در اندیشه مردمی بود که در آینده خواهند آمد… برای آنها چه می توان کرد؟ آنها را چگونه می توان هشیار نمود؟ و چگونه می توان به آنها خبر داد که پس از پیامبر، پیام او قربانی دسیسه اشرافیت و جاه طلبی نخبگان سیاسی و فرصت طلبی آنها که اسلام را برای خود می خواستند و جهل و ساده اندیشی مردم شده است؟! و چگونه می توان صدای اعتراض خود را به گوش تاریخ رسانید؟.

برگرفته از: «فاطمیات» نوشتۀ علامه محمد رضا حکیمی؛ و «شهر گمشده» نوشته دکتر محمد حسن زورق.