در گروه تلگرامی “پژوهش” که مجموعه اعضای همکار در مجموعه فرهنگی امام صادق(ع) میبد را در خود گرد آورده و زمینه تبادل دیدگاه ها و همفکری آنان را فراهم کرده است، به طور معمول، یادداشت ها و گفتگوهایی در باب مسائلی می پردازد که پیوند با موضوع گروه نامبرده دارد، و آنان را در فضای ارتباطی گروه، به تبادل بیشتر دیدگاه ها کمک می کند. از آنجمله در شبهایی که مراسم فاطمیه در مجموعه فرهنگی، برقرار بود و جمعیت انبوه مردم از زن و مرد در آن حضور داشتند و سخنرانی های مفید و سودمندی در جریان بود، این گروه در فضای خصوصی خود به نقد و بررسی آن سلسله مباحث نیز مبادرت می جست که در اینجا برخی از آن یادداشت های کوتاه را که می تواند گویای تاثیر و اهمیت مراسم و برنامه های اجرا شده باشد، و به منزله گزارش پایانی هفت شب مراسم پر شور و نشاط محسوب شود، تقدیم خوانندگان می گردد.

خانم فاطمه حیدریه، برداشتی از سخنرانی استاد شیخ حسین انصاری در مجموعه امام جعفر صادق”ع”میبد ارائه کرده و می نویسد؛
استاد با توجه به ایام رحلت حضرت زهرا”س”به بیان دردهای حضرت پرداخت. وی درد بانوی بزرگ  اسلام را نه درد جسم و قصه کتک خوردن مادری مظلوم در کوچه های بی وفایی، و نه قصه گل میخی که به ستم بر سینه یاس اصابت کرد،و نه امحدود به قصه کودکی شهید دانست!
درد بانو، دردی بوسعت همه تاریخ است، درد امنیت انسان، درد معنا و فقر ایمان است.
مسئله مهمی که حضرت هم در مسجد مدینه و هم در بستر بیماری بدان اشاره فرمودند؛ امنیت جان و ایمان مردم بود.
در الگو گیری از حضرت زهرا”س”شکی نیست؛ اینکه از معصومین تبعیت کنیم و در مسیر و زاویه، دیدگاه ها و عملکرد های ایشان حرکت کنیم، تردید نداریم.زهرا “س”الگوی برتر تمام زمان ها بوده است و خواهد بود. ولی متاسفانه ما در شناخت حضرت، و نوع درد هایی که از آن رنج می برد؛ دچار ضعفیم!
از سخنان معصومین است که انسان مؤمن، انسان دردمند است و درد برای مؤمن، علامت، نشانه و رمزیست.
حضور و خطابه ی بانوی آفتاب در مسجد مدینه، نه برای باز ستاندن میراث پدری بود، که او از حذف علی”ع”.دردمند ستم کاخ نشینان بر خاک نشینان، گرسنگان، و درد”انسایت”بود!
درد فدک، درد انسان محروم است؛ چرا که فدک تنها در خدمت محرومین بود و بس.
تا در مدار جاذبه شخصیت و اندیشه بانوی آینه ها قرار نگیریم، دردهایش را درک نخواهیم کرد!
دردی که بر نشناختن زهرا”س”رفت، کمتر از درد در و دیوار نیست.صدای شکسته شدن استخوان های پهلوی زهرا”س”هنوز بگوش زمان میرسد و صدای مظلومیت مردی که هنوز از قعر چاه بگوش هستی طنین انداز است.
ایکاش بتوانیم هر یک از ما به فراخور فهم مان مرهمی بر زخم های مظلومیت زهرا”س” باشیم…

خانم حمیده رحیمی ضمن تشکر از یادداشت مفید بالا، نوشته است؛
درد حضرت زهرا (س)، غصه انسانیت است که به بیراهه کشانده می شود.
درد فاطمه، درد نافهمی ها و بدفهمی هاست. دردهای فاطمه (س)، به علت بینش دقیق و گسترده سیاسی و اجتماعی اوست. برای فهمیدن دردهای فاطمه (س)، باید فاطمی بود با گوشه ای از همان بینش و درایت. نه اینکه فقط با غم های فاطمه گریست.

نرگس انصاری نیز پیرامون موضوع سخنرانی یادشده، مطالبی دیگری را با عنوان برداشتی از سخنرانی حجت الاسلام انصاری یادآوری کرده است؛
چقدر فاصله…؟
فرسنگ ها فاصله…
با الگوهای برتر…
– “مؤمن روزهایی نه چندان طولانی بر او نمی گذرد مگر آنکه دچار گرفتاری و مصیبت می شود. کمتر از چهل روز…”
بخش بزرگ این حوادث تلخ و ناگوار، مصیبت و گرفتاری دیگران است، نه رنج شخصی خود. غم و اندوه های دیگران، حس محرومیت ها، حس تلخ کامی برای انسان و درد انسانیت های فراموش شده و له شده است که پیوسته دامنگیر مؤمنان می شود.
در سخنان بلند پیشوایان معصوم(ع)از غم های مقدس و از گرفتاریها و مصیبت هایی که انسان سوز است سخن گفته می شود…
پیشوای عدالت، امام علی(ع) برای خود گواراتر می داند که بر روی خارهای تیز سخت بخوابد تا اینکه بر روی بستر نرم خوابیده باشد در حالی که پیرامونش شکم هایی باشد که از گرسنگی به پشت چسبیده است…!
آقای جواد اسلامی در آغاز نوشته خود، ابتدا برخی از فضائل فاطمه زهرا(س) را یاد می کند؛
وجودش کوثری خداداد بود ،
هنگام به دنیا آمدنش ، مریم مادر حضرت عیسی روح الله ، ساره همسر ابراهیم خلیل الرحمان ، آسیه دختر مزاحم و کلثوم خواهر موسی کلیم الله به خدمت ایستادند ،
پیامبر خدا سید المرسلین (ص) به احترامش به پا می خاست و دستانش را می بوسید و او را ” ام ابیها ” می خواند .
همسرش ، امیرالمؤمنین(ع) را خداوند برای او برگزید و فرزندانشان سرور جوانان اهل بهشتند …
او را در هجده سالگی ، مجروح و غریبانه و گمنام ، در نیمه شب ،
امیرالمؤمنین علی(ع)
و امام حسن و امام حسین (ع)
و زینب کبری سلام الله علیها
و تنها به همراهی چند نفر انگشت شمار دیگر، مانند سلمان، ابوذر، عمار،
به خاک سپردند ،
این زخم هنوز تازه است
و این درد همیشه باقیست …!
آقای اسلامی سپس از تلاش دست اندرکاران برگزاری و تدارکات مراسم فاطمیه تقدیر می کند و راهکار های تازه ای هم ارائه می کند. در باره نقش گروه پژوهش در مراسم فاطمیه می نویسد؛
…استاد ،سخنرانی می کرد ،
پسر خانم روحبخش ،قند می داد ،
پسر خانم حیدریه در پخش غذا کمک می کرد ،
فرزندان پرتلاش خانمها کارگر ، برزگری ، خانواده و خواهران انصاری ،خواهران حیدریه ، آقای محمد حیدری ، و خانواده خودم.
خانم ها کارگر ، حیدریه و علمچی ،سالن را پس از پایان مراسم جارو می زدند… دست همگی درد نکند و اجر همه با حضرت زهرا ! سلام الله علیها.
آقای اسلامی پس از این گزارش برای گروه پژوهش مجموعه، پیشنهادی طرح می کند؛

دوستان اگر موافق باشند خانواده پژوهش در مراسم سال آینده ، نقش خود را در آذین بندی، اجرا ، تدارکات یا نقش دیگری که دوستان صلاح بدانند را پررنگ تر بر عهده بگیرد.
در ضمن، کاش برای روش های نوتری برنامه ریزی و اجرا شود. برای مثال، برخی از بانوان از گروه پژوهش ، سخنرانی ، دکلمه ، یا خواندن بخش هایی از خطبه حضرت زهرا را در مراسم اجرا کنند. زیرا به نظر می رسد اینگونه تغییرات هم با مراسم فاطمیه و جایگاه حضرت زهرا تناسب خوبی دارد و هم شایسته جایگاه و سهم بانوان است.