عصر روز جمعه ۱/۲/۹۶، سالن علامه حکیمی موسسه امام جعفر صادق (ع) میبد، میزبان دکتر محمدرضا واعظ مهدوی بود.
وی در آغاز ما را به فراخوانی عظیم،و سرشار از رحمت،به مناسبت شهادت امام کاظم(ع)دعوت کرد،و از حضار خواست تا با قرائت سوره حمد، موجب شادی روح عزیزانمان، خصوصا دکتر رادی عزیز شویم.

عنوان بحث:همبستگی اجتماعی در توسعه و سلامت
مهمان خوبمان با ایراد چند آیه از قرآن مجید و روایتی از امام صادق (ع)، و سپس با یادی از سعدی شیرین سخن و پدر شعر فارسی که:
بنی آدم اعضای….
به اهمیت همبستگی اجتماعی و اثرات مستقیم آن بر توسعه و سلامت پرداخت.
اینکه افراد جامعه، سیاستمداران و مدیران باید از منافع کوتاه مدت، گذشته و به افق های آینده با برنامه ریزی های بلند مدت نظر داشته باشند. وی آقای”هاشمی رفسنجانی” را یکی از ابر مردانی دانست، که از عوام گرایی و قضاوت های کوتاه مدت، گذشته و به منافع دراز مدت می اندیشید.
مسئله تولید و سپس اخذ مالیات، از نظر وی بسیار پر اهمیت بود که باعث میشد شکاف بین درآمد و تملک و دارایی های مردم کشور را به حداقل برساند.
از نظر برنامه عمران ملل متحد، پیشرفت و امید به زندگی در مردم ایران نسبت به ۳۰ سال گذشته افزایش چشمگیری داشته است.(ایران پس از کره جنوبی، دومین کشوری است که توانسته به توسعه بهتر دست یابد.)
متغیر های نهادی توسعه شامل:
سرمایه اجتماعی،اعتماد ملی، امید به آینده و احساس همبستگی، رویه ملی و عزم بیشتر می باشد که همبستگی بین این عناصر، منجر به پیشرفت و توسعه جامعه می شود. دکتر مهدوی، سلامت را به عنوان یکی از شاخص های اصلی توسعه یافتگی جوامع نام برد.
عدم همبستگی موجب بروز افسردگی شده، این بیماری حالتی مسری پیدا کرده و جامعه بدین بیماری مبتلا خواهد شد و
نا امیدی که زاییده افسردگی است، سیاستگذاری را فلج، و بی معنی می کند.
بدون شک، لزوم یادآوری موفقیت ها، اهمیت شکر، یادآوری نعمتها و اهمیت مثبت اندیشی بستری مناسب را برای عزم و اراده، پیشرفت و توسعه پدید خواهد آورد!
یک معادله اجتماعی به ما می گوید، اگر نسبت انتظارات ما به امکاناتمان پیشی بگیرد، نارضایتی پیش می آید و افسردگی شکل میگیرد.
بنابر این، هدف گذاری ها باید واقعی و دست یافتنی باشند؛ بدین معنی که از تعدد اهداف بپرهیزیم. اهداف باید در حد توان باشد. یاد آوری موفقیت ها، از نشان دادن تصاویر منفی و صرفا تذکر، پرهیز کرده و از آسیب رساندن به روحیه ملی خود داری کنیم.
این نکته مد نظر است که تلاش همگان، رهانیدن انسان ها از رنج، بیماری و ارتقاء سلامتی است.
باید ذهن سالمی داشته باشیم که توان”نه” گفتن به انحرافات را داشته باشیم.
ما بر این باوریم که همبستگی اجتماعی در آرامش روان و جسم اثر مثبتی دارد که منجر به سلامت فردی و اجتماعی می شود.
هر فرد باید به این باور برسد که مورد توجه و علاقه دیگران است و هیچ کس نسبت به او بی تفاوت نمی باشد؛ در پرتو این نگاه، افراد جامعه نیاز مبرمی به حمایت اجتماعی خواهند داشت. (آنچه مانع از به وجود آمدن کارتون خوابی، اعتیاد، فرار، قتل، دزدی و….می شود!)
وضعیت و تربیت دوران نخست کودکی، نقش مهمی در شکل گیری حمایت اجتماعی انسان دارد و باعث می شود که افراد در بزرگسالی از سلامت از این بعد برخوردار شوند، در غیر این صورت دچار فشارهای عصبی شده و میل به انحرافات پیدا خواهند کرد.
عوامل شخصیتی، مشوق برقراری و حفظ روابط اجتماعی هستند.اگر انسان ها از حمایت برخودار شده، و احساس حمایت کنند (در دوران کودکی)، به سلامتی دست می یابند.در غیر این صورت فشار های عصبی در بزرگسالی موجب بروز بیماری های قلبی، افزایش فشار خون، پیری زود رس، دیابت و…. خواهد شد. قابل توجه اینکه درآمد، سطح تحصیلات و دانش نیز، بستگی به حمایت اجتماعی خواهد داشت.
از اینرو، حمایت اجتماعی اثرات بسیار قوی ای بر جامعه می گذارد و آمار نشان داده است جوامعی که کمترین ارتباطات اجتماعی داشته، دچار بیشترین مرگ و میر، خودکشی، وقوع سکته های کشنده و….بوده اند.
لازم است که به ساختار های اجتماعی بهاء داده شود و در برنامه دولت ها لحاظ شود.
پس،
ننشینیم….!
با هم تصمیم بگیریم که”توسعه”پیدا کنیم (فرد، خانواده، جامعه)…..!